کانون قرآن عترت دانشگاه آزاد اسلامی تفرش

سعیده و امیر حدود یک سالی هست که با هم ازدواج کرده اند. آن‌ها شروعی پر از میل و اشتیاق داشتند و رابطه عاشقانه شان، برای همه مشهود بود. اما حالا مدتی است که سعیده از آن همه شور و شوق تهی شده است. او می‌گوید: «امیر خیلی زود عصبانی می‌شود. تا چیزی باب میلش نباشد به هم می‌ریزد و واکنش تندی نشان می‌دهد. برافروخته می‌شود، صدایش را بالا می‌برد، زبانش تند می‌شود. اغلب مواقع بعد از گذشت مدت کوتاهی پشیمان می‌شود و حتی پشیمانی اش را به زبان می‌آورد. اما چه فایده؟ باز هم در لحظه‌ای که باید خودش را کنترل کند، نمی‌تواند. زندگی با او برای من سخت شده. نمی‌دانم با این اخلاق امیر، زندگی را ادامه دهم، یا همین اول که بچه نداریم، راهم را جدا کنم». از حرف‌های دیگر سعیده بر می‌آید که امیر مردی مهربان و خانواده دوست است، پرهمت و مسیولیت پذیر است، اما همین عصبانیت‌های گاه و بیگاهش، زندگی را به کام سعیده تلخ کرده است.پذیرش واقعیتبسیاری از ما در ذهن مان تصویری آرمانی از یک زندگی موفق داریم. تصویری که اگر با خودمان صادق باشیم، بیشتر شبیه زندگی آدم‌ها در پیام‌های بازرگانی تلویزیونی است. البته در مقام نظر، قبول داریم که زندگی دیگران هم بی عیب نیست، اما تصور می‌کنیم زندگی‌های بسیاری هستند که به اندازه زندگی ما مشکلات ندارند و مسایل شان کم اهمیت و جزیی است.دکتر فداکار می‌گوید: «گام اول برای سازگاری، پذیرش این واقعیت است که اصلا شدنی نیست که زوجین، سراسر مشابهت و حسن باشند. آنچه یک رابطه خانوادگی را موفق و همراه با رضایتمندی می‌کند، شباهت زیاد زن و مرد به هم و اتفاق نظرشان در موارد مختلف نیست، بلکه مهم پذیرش این واقعیت است که هیچ زندگی‌ای کامل و آرمانی نیست و ناکامی‌ها و ناپسندی ها، همیشه هستند».اصل سازگارید کانون قرآن عترت دانشگاه آزاد اسلامی تفرش...

آثار مخرب برخی از خیانت‌های رژیم پهلوی با گذشت بیش از 44سال همچنان باقی است و با هیچ‌گونه اقدامی قابل‌جبران نیست. مهم‌ترین خیانت این پسر و پدر، بخشیدن از اراضی ایران به کشورهای همسایه بوده است. در واقع رژیم پهلوی در امتیازدهی به بیگانگان و تحمیل قرارداد‌های استعماری به مردم ایران دست قاجار را از پشت بست. ضمن اینکه هم در دوره رضاشاه و هم در دوره پادشاهی پسرش، بخش‌هایی از خاک کشورمان جدا شد که نمونه برجسته آن جدایی بحرین از ایران است.جالب اینکه در دوران سلسله‌های مختلف پادشاهی در ایران به‌استثنای پهلوی‌ مرزهای کشور جز از طریق جنگ تغییر نیافته است اما جدا شدن بخش‌هایی از قلمروی این دیار در دوران پهلوی متأسفانه بدون هیچ‌گونه درگیری تجزیه شده و از آن تأسفبارتر اینکه درباریان و به‌طور کلی طبقه حاکمه در این ضربه زدن‌ها به تمامیت کشور و تحقیر احساسات ملی سهیم نیز بوده‌اند؛ مثلا در مورد جدایی بحرین گفتند: بحرین دختری بود که شوهر داده شد!از این رو، مرور تاریخ معاصر و حوادث غم‌انگیز تجزیه ایران بزرگ می‌تواند ما را در شناخت دسیسه‌هایی که این روزها با منزه جلوه دادن خاندان پهلوی و مطرح کردن بازماندگان آن به‌عنوان آلترناتیو، یاریگر باشد.چکاب را رضاخان به افغان‌ها فروختمحمدعلی منصف، نماینده مجلس شورای ملی در زمان حکومت رضاخان، در کتاب خود می‌نویسد: بحث منطقه چکاب نزدیک بود بین قوای دولتین ایران و افغانستان ماجرایی به‌وجود آورد. اما از آنجا که سیاست و نظر شاهنشاه فقید(رضاخان) در جهت تأمین آرامش و آسایش عمومی مخصوصا در سرحدات ایران بود امیرشوکت‌الملک علم(پدر اسد‌الله علم) را احضار فرمود و به او دستور داد که ارزش چکاب چه از لحاظ سوق‌الجیشی و چه از نظر داشتن مراتع برای احشام بدان پایه نیست که ه کانون قرآن عترت دانشگاه آزاد اسلامی تفرش...

حضرت ابوالفضل (ع) جوان برومند ۳۶-۳۵ ساله بود که ۱۶ سال آن را به همراه پدر بزرگوارشان حضرت امیر مومنان (ع) و ۱۰ سال را با امام حسن (ع) و ۱۰سال دیگر را به همراه امام حسین (ع) بودند و در آن سال‌ها به هیچ عنوان خطبه و حدیثی را روایت نکردند و دلیل آن هم زنده بودن این ائمه معصومین (ع) بودو هیچ گاه در مقابل امامان خود اظهار وجود نکردند. حتی در واقعه کربلا، برخی از شخصیت‌های خوب، سخن‌هایی را بیان کردند. مثلاً جابربن عبدالله انصاری از حضرت سیدالشهداء (ع) پرسید آقا چرا به کربلا می‌روید؟ ابن عباس به امام حسین (ع) گفت که آقا به کوفه نروید و به یمن بروید و همین طور، دیگر افراد چنین گفتند، اما حضرت ابوالفضل (ع) هیچ گاه در واقعه کربلا به امام حسین (ع) پیشنهادی ندادند و سخنی نگفتند و حتی اعتراضی نکردند و فقط مطیع محض بودند.وقتی عصر عاشورا، حضرت ابوالفضل (ع) به محضر امام حسین (ع) آمدند و کسب اجازه برای به میدان رفتن، گرفتند. امام حسین (ع) به ایشان جمله‌ای فرمودند و آن هم این بود که عباس جان! اگر شما بروید لشکر من از هم می‌پاشد. این جمله امام حسین (ع) مصداق سخن قرآن درمورد حضرت ابراهیم (ع) بود.پروردگار در آیه ۱۲۰ سوره مبارکه نحل، از حضرت ابراهیم (ع) به عنوان یک امت یاد کردند و شخصیت ایشان را همچون یک امت ستودند و فرمودند: «إِنَّ إِبْرَاهِیمَ کَانَ أُمَّةً قَانِتاً للهِِ حَنِیفاً وَلَمْ یَکُ مِنَ الْمُشْرِکِینَ)؛ ابراهیم (به تنهایى) امّتى بود مطیع فرمان خدا؛ خالى از هر گونه انحراف؛ و از مشرکان نبود.» کانون قرآن عترت دانشگاه آزاد اسلامی تفرش...

کانون قرآن عترت دانشگاه آزاد اسلامی تفرش...